fot. redshinestudio/bigstockphoto.com
W Polsce niemal trzydzieści dziewięć milionów osób korzysta z Internetu. Wśród nich są osoby niepełnosprawne (niesłyszące, niewidome i niedowidzące), które dzięki zastosowaniu tak zwanych technologii asystujących doskonale radzą sobie w sieci. Z uwagi na wizualny charakter większości stron internetowych, wydaje się, że osoby głuche nie mają większych problemów z przyswojeniem udostępnionych treści. Jak natomiast sobie radzą osoby z dysfunkcją narządu wzroku?
Wspomniane już rozwiązania asystujące, takie jak na przykład programy czytające (ang. screen reader – czytnik ekranowy), rozpoznające i interpretujące informacje wyświetlane na ekranie komputera, przedstawiające je w postaci głosowej (za pomocą mowy syntetycznej) lub wysyłające odpowiedni komunikat do brajlowskiego urządzenia wyjściowego, umożliwiają dosyć swobodne korzystanie ze stron internetowych pod warunkiem, że są one odpowiednio przystosowane.
Zgodnie z międzynarodowymi standardami* obowiązującymi wszystkie instytucje publiczne w naszym kraju, strona internetowa, z której mogą korzystać osoby niewidome i niedowidzące powinna wyróżniać się dostępnością, przede wszystkim w zakresie:
- percepcji (poszczególne elementy witryny powinny być przedstawione w sposób przystępny),
- funkcjonalności (możliwość interakcji użytkownika z nawigacją strony oraz ze znajdującymi się na niej treściami),
- zrozumiałości (czytelność i możliwość działania w sposób przewidywalny),
- rzetelności, gwarantującej możliwość poprawnego odczytania elementów strony, na przykład przez programy czytające.
Najprostszymi rozwiązaniami, jakie mogą wprowadzić twórcy stron – nawet po czasie – jest możliwość zmiany wielkości czcionki, odpowiedni dobór kolorystyki witryny (kolor liter, tła, kontrast) oraz udostępnianie narzędzia umożliwiającego nawiązanie swobodnego kontaktu z administratorem witryny (np. Skype). Zmianami, które znacząco wpływają na użyteczność strony, wymagającymi jednak modyfikacji kodu CSS, są na przykład: uporządkowanie struktury i znajdujących się na stronie treści, poprzez zamieszczenie przejrzystych list i nagłówków, rezygnację z rozbudowanych tabel oraz zrezygnowanie z szaty graficznej, złożonej z wielu elementów; rozdzielenie treści witryny od formy jej prezentacji (np. poprzez wyłączenie stylów), umożliwiające uzyskanie czytelnej treści; zamieszczenie opisów elementów graficznych oraz zamieszczonych na stronie odnośników, możliwych do przeczytania przez syntezatory mowy; możliwość formatowania znajdującego się na stronie tekstu – poprawy jego czytelności poprzez pogrubienie poszczególnych fragmentów, zwiększenie odstępów między literami i/lub wierszami, zmianę wyglądu kursora oraz możliwość zmiany odnośnika (linku).
Wspomniany wyżej dokument rekomenduje ponadto wprowadzenie wersji tekstowej strony, pozwalającej na modyfikowanie znajdujących się na niej treści oraz wersji audio umożliwiającej przeczytanie przez zainstalowany na niej program poszczególnych treści (tekstu i opisów elementów grafiki), użycie tak zwanego elektronicznego tekstu, stosowanie odnośników umożliwiających omijanie nieistotnych elementów witryny, zastosowanie nawigacji obsługiwanej z poziomu klawiatury, umożliwienie pobierania plików PDF jako dokumentów do odczytu lub umieszczania ich wersji w DOC lub TXT, unikanie zamieszczania skanów dowolnych dokumentów (są one nieczytelne dla programów wspomagających), a także unikanie podkładów muzycznych i dźwiękowych wersji strony.
_______________________
*Międzynarodowy Standard Dostępności WCAG (Web Content Accessibility Guidelines), obecnie obowiązująca wersja 2.0.
Najnowsze komentarze